سقیفه و عاشورا - ارباب عشــق

سقیفه و عاشورا
شنبه 88/10/5 :: نوشته شده توسط arbab در ساعت 2:10 صبح

خیمه ی امام حسین در روز جمعه غارت شد
اما حضرت زینب فرمود:
«پدرم فدای آن کسی که خیمه اش روز دوشنبه غارت شد»
؟؟؟ ! ! !
گودال قتلگاه حاصل بی توجهی به غدیر بود... .
همه چیز از دوشنبه شروع شد. همان روزی که پیامبر به شهادت رسید و همان روزی که ابوبکر در سقیفه جامه ی خلافت بر تن کرد. آری دوشنبه روز تشکیل سقیفه بود... .
سقیفه :
رسول خدا بارها حضرت علی را به عنوان جانشین و وصی خود معرفی کرده بود. در آخرین سال زندگی خود، در روز غدیر خم بار دیگر حجت را بر تمام مسلمانان تمام کرد. در آن روز مردم با حضرت علی با عنوان امیرالمؤمنین بیعت کردند. عمر و ابوبکر هم از اولین کسانی بودند که به حضرت علی تبریک گفتند.
اما قضیه به همین سادگی هم نبود. در روز غدیر بسیاری از منافقین ولایت حضرت علی را نپذیرفته بودند و نقشه ها برای غصب خلافت از حضرت علی کشیده بودند. پس از گذشت مدتی کوتاه و بعد از شهادت پیامبر فرصتی برای منافقان فراهم شد که نقشه های خود را عملی کنند. در روز شهادت پیامبر عمر و ابوبکر با تشکیل سقیفه نقطه ی آغازین مشکلات و سختی های اسلام بعد از پیامبر شدند. سقیفه گروهی متشکل از ابوبکر، عمرو عده ی دیگری منافق بود که با نقشه های خود باعث شدند تا خلافت از حضرت علی گرفته شود.
ولی دلیل معرفی سقیفه و ماجرای آن چیست؟
اگر پیمان مردم با ولی بود … اگر پیوند با آل علی بود
نه فرمان نبی از یاد می رفت … نه رنج و زحمتش بر باد می رفت
نه زهرا کشته می شد در جوانی … نه می شد خسته از این زندگانی
نه خون دل نصیب مجتبی بود … نه پرپر لاله ها در کربلا بود
نه زینب بذر غم می کاشت در دل … نه می زد سر زغم بر چوب محمل
بقیع ما نه غم افزای جان بود … نه ویران و چنین بی سایه بان بود
اگر جمعى از امت پیامبر،نیم قرن پس از رحلت رسول الله‏«ص‏»در کربلا فرزندش را شهید کردند،زمینه ی آن‏در حوادث گذشته و غصب خلافت و تصدى آل ابو سفیان نسبت به حکومت اسلامى وکنار زدن ائمه از ولایت ورهبرى بود.
گودال قتلگاه ناشی از بی توجهی به واقعه ی غدیر و تشکیل سقیفه بود.ما در زیارت عاشورا می خوانیم که :
«اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد». «خداوندا لعن کن اولین کسی را که پایه و اساس ظلم را بنا کرد... » که منظور اولین کس ، کسی است که سقیفه را تشکیل کرد . پس شهادت امام و یارانش در عاشورا، برگى دیگر از آن ستم نخستین بود. به تعبیر عمیق و زیباى مرحوم آیة الله غروى اصفهانى: «... وقتى حرمله تیر افکند، حرمله نـبـود کـه تـیـر انـداخت، بلکه تیرانداز واقعى کسى بود که براى او زمینه‌سازى کرده بود. تـیـرى از جـانـب سـقیفـه آمد که کمانِ آن در دست خلیفه بود. آن تیر، گلوى آن کودک را ندرید، بلکه بر جگر دین و قلب پیامبر فرو نشست.»
کان که طرح بیعت‏شورا فکند ....خود همانجا طرح عاشورا فکند
چرخ در یثرب رها کرد از کمان ....تیر کاندر نینوا شد بر نشان
حادثه ی عاشورا به خاطر بغض و کینه ی جبهه های بدر ، احد و حنین بود که نسبت به حضرت علی در دل داشتند. آنها کوشیدند تا با کشتن فرزندان علی انتقام خود را از او بگیرند.
«ان حسیناقتل بسیف جده‏». «که حسین به شمشیر جدش کشته شد»یا«یوم بـیـوم بدر»« این روز در مقابل روز جنگ بدر» در حقیقت این سخن کسانی است که بغض علی در دل داشتند.
نگاه سبز انتظار تجلی نگاه سرخ عاشورا
کجاست آن که، کشته ی کربلا را خون خواهی می کند . فرهنگ عاشورا ارتباطی قوی و پیوندی ناگسستنی با فرهنگ انتظار دارد.عاشورا زمینه ساز و مقدمه ی ظهور و قیام امام عصر است. امام مهدی (عج) فرزند امام حسین علیه‏السلام و فرهنگ انتظار، برآمده از فرهنگ عاشوراست . مهدی(عج) وارث عاشورااست، همچنانکه حسین علیه‏السلام وارث پیامبران است. پیوند عاشورا و انتظار و حسین علیه‏السلام و مهدی(عج)، پیوند پدر و فرزند است. یاران مهدی عاشورایی اند و کسانی می توانند در رکاب مهدی (ع) باشند که در مکتب عاشورا آبدیده شده باشند . این دو امام بزرگوار، ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند که به برخی از آنها اشاره می کنیم: مهدی (ع) فرزند حسین (ع) و خونخواه اوست. نخستین کلامش، یا حسین (ع) است. شعار او، فریاد خونخواهی حسین (ع) است. در القاب ثارالله، وطرالموطور و طرید الشدید هر دو شریکند وشباهت های زیاد دیگرکه ازدیاد مطالب مانع بیان آنها می باشد. خود حضرت در ابتدای ظهور همین ندا را می دهد: «ای اهل عالم منم شمشیر انتقام گیرنده و ای جهانیان جد من حسین(ع) را تشنه کام کشتند ...»
در روایت متعددی مشاهده شده که حضرت مهدی (عج) در روز عاشورا قیام می کند. امام باقر(ع) در حدیثی می فرمایند: «آیا می دانید که این روز (عاشورا) همان روزی است که خداوند توبه آدم و حوا را پذیرفت، روزی است که خداوند دریا را برای بنی اسراییل شکافت و فرعون و پیروانش را غرق کرد و موسی (ع) بر فرعون پیروز شد. روزی است که ابراهیم (ع) متولد شد. روزی است که خداوند توبه قوم یونس (ع) را پذیرفت، روز تولد حضرت عیسی (ع) و روزی است که حضرت قائم (ع) در آن روز قیام می کند .»
71 روز بعد از بیعت با علی همه چیز فراموش شد. آن نامه ها و درخواست ها از حسین همه به خاطره ها سپرده شد. عهد شکنی در تاریخ برای همیشه ثبت ماند . راستی اگر مهدی بیاید تا چه مدت بر عهد خود استوار خواهیم ماند؟
هشدار که تاریخ همواره در حال تکرار است.

...

پیام های دیگران ()

لینک مطلب

بالای صفحه